حلقه های نابودی اکولوژیکی: چرا اکوسیستم فرو می ریزد ممکن است زودتر از حد انتظار رخ دهد

یک خواننده ناشناس Slashdot می نویسد: مقاله ای در Nature Sustainability نشان می دهد که مدل ها ممکن است تأثیر گرمایش بر اکوسیستم ها را دست کم گرفته باشند. دو دلیل اصلی برای این امر دشواری در محاسبه تغییرپذیری و ترکیب تغییرات آب و هوایی با سایر عوامل فشار است: به عنوان مثال، آلودگی، بهره برداری بیش از حد از گونه ها، جنگل زدایی به دلیل افزایش رشد جمعیت و مصرف گوشت، تکه تکه شدن اکوسیستم، همچنین به حیات وحش آسیب می رساند.

پس از استفاده از نرم افزار برای شبیه سازی بیش از 70000 سناریو اکوسیستمی، این دو استاد و یک محقق فوق دکتری این هشدار را در گفتگو:

در سرتاسر جهان، جنگل های بارانی در حال تبدیل شدن به ساوانا یا زمین های کشاورزی هستند، ساوانا در حال خشک شدن و تبدیل شدن به صحرا هستند و تاندرای یخی در حال آب شدن است. در واقع، مطالعات علمی اکنون “تغییرهای رژیم” را در بیش از 20 نوع مختلف اکوسیستم ثبت کرده اند که نقاط اوج آن پشت سر گذاشته شده است. در سرتاسر جهان، بیش از 20 درصد اکوسیستم ها در خطر تغییر یا فروپاشی به چیزی متفاوت هستند.

این فروپاشی ها ممکن است زودتر از آنچه فکر می کنید اتفاق بیفتد. انسان‌ها در حال حاضر اکوسیستم‌ها را به روش‌های مختلف تحت فشار قرار می‌دهند – چیزی که ما از آن به عنوان استرس یاد می‌کنیم. و هنگامی که این تنش ها را با افزایش آب و هوای شدید ناشی از آب و هوا ترکیب می کنید، تاریخ عبور از این نقاط اوج می تواند تا 80٪ جلو بیاید. این بدان معناست که فروپاشی اکوسیستم که قبلاً انتظار داشتیم تا اواخر این قرن از آن اجتناب کنیم، می‌تواند در چند دهه آینده اتفاق بیفتد. این نتیجه تاریک آخرین تحقیق ما است که در منتشر شده است پایداری طبیعت.

رشد جمعیت انسانی، افزایش تقاضای اقتصادی، و غلظت گازهای گلخانه ای بر اکوسیستم ها و مناظر برای تامین غذا و حفظ خدمات کلیدی مانند آب پاک فشار وارد می کند. تعداد رویدادهای آب و هوایی شدید نیز در حال افزایش است و بدتر خواهد شد. چیزی که واقعاً ما را نگران می‌کند این است که افراط‌های آب و هوایی می‌تواند به اکوسیستم‌هایی که قبلاً تحت فشار قرار گرفته‌اند ضربه بزند، که به نوبه خود تنش‌های جدید یا افزایش‌یافته را به برخی از اکوسیستم‌های دیگر منتقل می‌کند و غیره. این بدان معناست که یک اکوسیستم در حال فروپاشی می‌تواند از طریق حلقه‌های بازخورد متوالی، تأثیر ضربه‌ای بر اکوسیستم‌های همسایه داشته باشد: یک سناریوی “حلقه نابودی اکولوژیکی”، با پیامدهای فاجعه‌بار…

هیچ راهی برای بازیابی اکوسیستم های فروریخته در هر بازه زمانی معقولی وجود ندارد. هیچ کمک مالی زیست محیطی وجود ندارد. در زبان عامیانه مالی، ما فقط باید ضربه بخوریم.